W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na rolę substancji czynnej, jaką jest acetylocysteina (NAC), w kontekście neuroinflammation oraz zaburzeń pamięci. W przeprowadzonym badaniu zbadano wpływ NAC oraz disulfiramu (DSF) na metabolizm L-cysteiny oraz parametry związane z zapaleniem w korze mózgowej szczurów w modelu neuroinflammation wywołanym przez lipopolisacharyd (LPS). Badanie dostarcza nowych, istotnych informacji na temat potencjalnych zastosowań NAC w praktyce klinicznej, zwłaszcza w kontekście ochrony przed zaburzeniami pamięci.
Cel badania i zastosowane metody
Celem badania było zrozumienie, czy NAC i DSF mogą łagodzić zaburzenia pamięci wywołane neuroinflammation oraz jak te substancje wpływają na metabolizm L-cysteiny. Badania przeprowadzono na szczurach rasy Wistar, którym podawano LPS, a następnie NAC lub DSF przez 10 dni. Wykorzystano testy behawioralne, takie jak test nowego obiektu (NOR) i test lokalizacji obiektu (OL), aby ocenić pamięć roboczą. Dodatkowo, przeprowadzono analizy biochemiczne dotyczące poziomów różnych związków chemicznych w korze mózgowej.
Wyniki badania: wpływ NAC i DSF na pamięć i metabolizm L-cysteiny
2.1. Wpływ na zaburzenia pamięci wywołane LPS
Wyniki testów NOR i OL wykazały, że ani NAC, ani DSF nie przyniosły znaczącej poprawy w zaburzeniach pamięci wywołanych przez LPS. Szczury, którym podano LPS, nie wykazywały preferencji w eksploracji nowych obiektów w porównaniu do obiektów znanych. Z kolei szczury, które otrzymały NAC lub DSF w połączeniu z LPS, również nie wykazały istotnych różnic w porównaniu do grupy kontrolnej.
2.2. Wpływ na wagę ciała i spożycie pokarmu
Obserwowano, że szczury w grupie kontrolnej bez zapalenia miały znacząco wyższą wagę ciała w porównaniu do szczurów z grupy LPS. Podobnie, szczury otrzymujące NAC lub DSF z LPS wykazywały niższą wagę ciała oraz mniejsze spożycie pokarmu. Te zmiany sugerują, że zarówno NAC, jak i DSF mogą wpływać na apetyt i metabolizm szczurów w kontekście wywołanego zapalenia.
2.3. Poziomy neurotrofin i markerów stresu oksydacyjnego
Analiza poziomów czynników neurotroficznych, takich jak BDNF, oraz markerów stresu oksydacyjnego, wykazała, że podawanie NAC i DSF zwiększało poziomy niebiałkowych grup tiolowych (NPSH), co może sugerować działanie ochronne tych substancji w kontekście stresu oksydacyjnego. Jednak nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomach BDNF, co może wskazywać na ograniczenia w działaniu tych substancji w kontekście neuroprotekcji.
Dyskusja wyników: znaczenie dla praktyki klinicznej
Pomimo że badanie nie potwierdziło potencjalnych korzyści NAC i DSF w kontekście poprawy pamięci, wykazało, że obie substancje mogą wpływać na metabolizm L-cysteiny i stres oksydacyjny. Zwiększenie poziomów NPSH, głównie glutationu, sugeruje, że NAC i DSF mogą mieć zastosowanie w terapii związanej z redukcją stresu oksydacyjnego w warunkach zapalnych. To odkrycie może być istotne w kontekście dalszych badań nad zastosowaniem NAC w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera czy Parkinsona.
Podsumowanie: przyszłość badań nad NAC
Wyniki badania sugerują, że chociaż NAC i DSF nie poprawiły pamięci w modelu neuroinflammation, ich działanie w kontekście zwiększenia poziomu NPSH oraz metabolizmu L-cysteiny może stanowić podstawę do dalszych badań nad ich potencjalnym zastosowaniem w terapii zaburzeń neurodegeneracyjnych. Dalsze badania są niezbędne, aby lepiej zrozumieć mechanizmy działania tych substancji i ich potencjalne zastosowanie kliniczne.
Bibliografia
Iciek Małgorzata, Bilska-Wilkosz Anna, Górny Magdalena, Bednarski Marek, Zygmunt Małgorzata, Miller Anthea, Nicosia Noemi, Lombardo Giorgia Pia, Zammit Paula and Kotańska Magdalena. The Effect of Disulfiram and N-Acetylcysteine, Potential Compensators for Sulfur Disorders, on Lipopolysaccharide-Induced Neuroinflammation Leading to Memory Impairment and the Metabolism of L-Cysteine Disturbance. Molecules 2025, 30(3), 223-167. DOI: https://doi.org/10.3390/molecules30030578.
